Tussen 20 en 22 juni 2022 heb ik op uitnodiging van het directoraat-generaal Mobiliteit en Transport (DG MOVE) van de Europese Commissie deelgenomen aan het World ATM Congress, dat plaatsvond in Madrid. Ik accepteerde de vluchten Boekarest - Amsterdam (KLM); Amsterdam - Madrid (Air Europa) en Madrid - Parijs - Boekarest, beide segmenten met Air France.
Bij deze gelegenheid hebben we voor het eerst verschillende evenementen gemarkeerd. Ik vloog voor het eerst met de Boeing 787 Dreamliner Air Europa. Ik gebruikte internet bij Air France, KLM en Air Europa. Ik vloog voor het eerst met Airbus A220-300 Air France en vloog voor het eerst in business class op vluchten van Air France. Over deze ervaringen in een ander artikel. Maar laten we teruggaan naar mijn vluchten van/naar Madrid.
Presentatie van een Air France A220
Mijn paspoort heeft me geholpen tijd te winnen
Ik had geen problemen onder de douche. De vluchten evolueerden op tijd, met een marge van 15-20 minuten vertraging. In Boekarest liep ik snel door de wachtrijen bij de check-in en bagagecontrole. In minder dan 45 minuten waren we al bij de boarding gate. In Amsterdam moest ik me haasten om bij te praten, ook al had ik 2 uur. Dankzij mijn paspoort hoefde ik niet in eindeloze rijen te staan bij de documentcontrolekantoren in Boekarest of Amsterdam. Ik ging rechtstreeks naar de automatische poorten en won zelfs kostbare tijd.
Maar de terugkeer was vol emoties en avonturen. De tussenstop in Parijs was een uur lang, informatie die me hoe dan ook emoties opleverde, de waanzin van de luchthavens kennende. En om het nog leuker te maken, vertrok het vliegtuig dat de vlucht Parijs - Madrid maakte met een aanzienlijke vertraging uit Parijs, een vertraging die aanhield en zelfs toenam op de terugvlucht Madrid - Parijs. Ik landde in Parijs CDG op het moment dat ik al naar Boekarest moest vertrekken. Ik had me neergelegd bij het idee om de aansluitende vlucht te missen, en ik was verzoend met het idee om een nacht in Parijs door te brengen.
Ik wilde dat de vlucht vertraging opliep
Ik wilde echter dat de vlucht vanuit Boekarest vertraging opliep. Vanuit deze hoop probeerde ik de boarding gate te bereiken. Maar omdat ik Terminal 2E van de luchthaven Paris CDG niet kende, werd mijn weg naar de boarding gate van de vlucht vanuit Boekarest nog ingewikkelder. Ik kreeg de verkeerde richting in de terminal, ik had de poort verkeerd. De informatiepanelen maakten al bekend dat de inscheping op de vlucht vanuit Boekarest was gesloten.
Ik heb accommodatie, voedselbonnen en een andere vlucht op een andere vlucht ontvangen
Toen ik dit zag, ging ik naar een informatiebalie in de terminal. Ik toonde het probleem met de vertraagde vlucht vanuit Madrid en in theorie kon ik de aansluitende vlucht niet halen, waarop ik de juiste vroeg. Zonder schandaal, zelfs met een goed woord en een grap, kreeg ik accommodatie in het hotel, ik ontving een voucher voor eten en een andere vlucht op de dichtstbijzijnde Air France-vlucht naar Boekarest, de volgende ochtend. Zoals ik bij andere gelegenheden al zei, blijf kalm en zoek naar oplossingen. Wat zou ik in dit geval kunnen doen? Bekvechten? Met wie?
Eindelijk was de zaak opgelost en met de ontvangen documenten begon ik door het vliegveld te lopen en ik zocht nog steeds naar de gate vanwaar het vliegtuig in theorie Boekarest had verlaten. Ik vind de poort, maar ik let niet op. Ik was gefascineerd door het uitzicht vanaf de terminal op de landingsbanen van de luchthaven. Aan de telefoon met een goede vriend, vertelt hij me dat het vliegtuig uit Boekarest niet is opgestegen, waarna ik terugga naar de boarding gate en het personeel nog steeds aanwezig vind. Ik vertel ze dat ik de vlucht uit Boekarest zoek en de dame bevestigt me dat het vliegtuig nog op de balg staat. Hij doet mijn instapformaliteiten en zo stap ik als laatste in het vliegtuig.
Mijn wens is vervuld!
Maar verrassing, het vliegtuig was al een uur te laat toen ik aan boord ging en nog steeds geen tekenen van vertrek vertoonde. Het was het moment waarop ik blij was omdat het vliegtuig laat was en het maakte niet uit dat ik nog een uur bleef tot het opstijgen. Ik kwam twee uur te laat in Boekarest aan, wat niet meer uitmaakte. Ik was thuis met mijn familie en kinderen!
En nee, we kwamen niet in aanmerking voor compensatie. Als de vertraging meer dan drie uur zou zijn, dan zouden we ook de geldrechten vragen, voor een bedrag van 450 EURO voor zo'n vlucht.
Uit deze ervaring hebben we geleerd hoe belangrijk het is om kalm te zijn, te communiceren en oplossingen te vinden in crisissituaties. Het is belangrijk om elkaar te kennen rechten van vliegtuigpassagiers en erom vragen als we gerechtvaardigd zijn. Het is heel belangrijk om in onze kans te geloven en de hoop niet te verliezen, zelfs als alles verloren lijkt. Het was een happy end ervaring!